ΤΟ "LONG DOUBLE" (κατά το COVID) ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Καλημέρα σε όλους...Φυσικά θα έχετε παραξενευτεί με τον τίτλο του κειμένου...Ας το εξηγήσουμε όμως και μάλιστα με ιατρικούς όρους...Στην Ιατρική είτε πρόκειται για νόσο, είτε πρόκειται για μία χειρουργική επέμβαση υπάρχουν  οι πρώιμες και οι όψιμες επιπλοκές...Πρώιμες είναι αυτές που εκδηλώνονται σχεδόν άμεσα ( μέσα στις επόμενες 24-28 ώρες) και όψιμες εκείνες που εκδηλώνονται αργότερα, είτε κατά την διάρκεια της μετεγχειρητικής πορείας είτε κατά την διάρκεια της ανάρρωσης..Αν όλα πάνε καλά δεν εμφανίζονται ούτε οι μεν ούτε οι δε...Δεν είναι αξίωμα ότι θα εμφανιστούν...

Κάπως έτσι ήταν και η περίπτωση της πανδημίας..Ένας αδύναμος οργανισμός λόγω εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος όταν είχε προσβληθεί από τον ιό θα μπορούσε να εμφανίσει τόσο πρώιμες όσο και όψιμες επιπλοκές...Οι όψιμες είναι το γνωστό σε όλους "Long Covid Syndrome"  που είναι υπεύθυνο για τα "κουσούρια" που αφήνει στον οργανισμό και δεν του επιτρέπει να λειτουργήσει...Μάλιστα θέλει πολύ δουλειά τόσο από μέρους του ασθενή όσο και από τα ιατρικά team για να ξεπεραστεί..

Μα καλά θα μου πει ο άλλος, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την πορεία της ομάδας..Περιμένετε...Κάποτε (3 χρόνια πριν) είχα γράψει ότι το πιο δύσκολο πράγμα μετά το νταμπλ θα είναι η διαχείριση του συναισθήματος παρά το ίδιο το τρόπαιο...Και επειδή ποτέ δεν μάσησα τα λόγια μου μπορώ να πω -ύστερα από 3 χρόνια- ότι το νταμπλ  για τον ΠΑΟΚ ήταν σαν να εκτεθήκαμε για πρώτη φορά σε έναν άγνωστο ιό..

Τα καταφέραμε και βγήκαμε νικητές από τη μάχη (βλ. κατάκτηση τίτλου) ενώ οι άλλοι (βλ. αντίπαλοι) δεν τα κατάφεραν...Για τα επόμενα χρόνια μας στοίχειωνε αυτή η επαφή που είχε ο "οργανισμός ΠΑΟΚ" με αυτόν το άγνωστο ιό.. Ήταν βλέπετε το πρώτο αήττητο πρωτάθλημα και το πρώτο νταμπλ της ιστορίας...Ασυνήθιστος ο οργανισμός σε τέτοια επαφή...Όμως ο μπαμπάς της οικογένειας (βλ. Ιβάν)  για να αντιμετωπίσει αυτό το άγνωστο έριξε πολλά χρήματα σε "φάρμακα" (βλ. παίκτες) και δεν επέτρεψε και στους άλλους ασθενείς (βλ. ανταγωνιστές) να έρθουν δίπλα μας....Έτσι βγήκαμε αλώβητοι και νικητές.. Αυτό όμως είχε ένα κόστος...Άρχισαν οι παρενέργειες...Πρώτα οι πρώιμες ...

Το αποτέλεσμα ήταν να ζούμε με τις δόξες του πρόσφατος παρελθόντος και να μην επιτρέπουμε στον "οργανισμό της ομάδας" να πάρει ούτε ανάσα... Κάπως έτσι αρνούμενοι να δεχτούμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε, αρχίσαμε να καταπιέζουμε το σώμα της ομάδας να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει...Απαγορεύεται η ήττα..Απαγορεύεται το αρνητικό αποτέλεσμα...Απαγορεύεται να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό...Απαγορεύεται να ξεφύγεις από το manual και τις κατευθυντήριες οδηγίες.. Και κάπως έτσι εκεί που πήγαμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να βοηθήσουμε τον "οργανισμό ΠΑΟΚ" να ανασάνει, εμείς γυρίσαμε πίσω...Η νέα "φαρμακευτική αγωγή" (βλ. Αμπέλ αλλά και τα γενόσημα τύπου Γκαρσία) παρόλο που βοήθησαν (Ευρώπη - κύπελλο) δεν ήταν καλά ανεκτά από τον "οργανισμό" ΠΑΟΚ..Όχι γιατί δεν ήταν αποτελεσματική αλλά γιατί υπήρχε άρνηση συμμόρφωσης του ασθενούς...Κάπως έτσι και ο μπαμπάς της οικογένειας (που δεν γνωρίζει τίποτα από ιατρική αλλά εμπιστεύεται ακόμα τα γιατροσόφια της γιαγιάς) πήρε το μέρος του μικρού -γιατί δεν χαλάει και χατηρι- και το πέταξε στα σκουπίδια...Κάποιοι άλλοι που τα βρήκαν πεταμένα, τα μάζεψαν και έκαναν καλά κάποια παιδάκια στις φαβέλες της Βραζιλίας..

Για να μην αδικούμε όμως τους εαυτούς μας και οι άλλοι ασθενείς (βλ. αντίπαλοι) προσπάθησαν και αυτοί να γίνουν καλά με τη χρήση όμως ξεπερασμένων συνταγών...Στην πορεία όμως εμπιστεύτηκαν τα καινούργια "φαρμακευτικά σκευάσματα" και από εκεί που δεν μπορούσαν ούτε να περπατήσουν γιατί λαχάνιαζαν τώρα κάνουν εναλλαγές μεταξύ σπριντ και μαραθωνίου... 😉

Και κάπως έτσι φτάσαμε στις όψιμες επιπλοκές...Όλη η οικογένεια ενώ η επιστήμη προχωράει, επέστρεψε σε φαρμακευτική αγωγή ξεπερασμένη και με ημερομηνία λήξεως..Είναι σαν το αντιβιοτικό που έχει γεύση κεράσι, το θέμα όμως ήταν ότι το "φάρμακο" ήταν πλέον ξεπερασμένο και μόνο η γεύση του είχε μείνει...Δεν πείραζε όμως αυτό το παιδί...Αρκεί που είχε ωραία γεύση και κατέβαινε πολύ άνετα με ένα ποτηράκι νερό...Ασχέτως αν ήταν άχρηστο και αναποτελεσματικό...Δυστυχώς όμως ο οργανισμός δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις των καινούργιων ιών (βλ. Ευρώπη, εγχώριες διοργανώσεις)..Το "κουσούρι" που έχει μείνει πριν από 4 χρόνια δεν τον βοηθάει ούτε να περπατήσει..

Η πρώτη βαριά όψιμη επιπλοκή του νταμπλ είναι εδώ...Το Long Double Syndrome έχει κάνει την εμφάνιση του...Το φάρμακο είναι πλέον ξεπερασμένο και άχρηστο, ο μπαμπάς λείπει για ταξίδι πολύ καιρό και δεν έχει διάθεση να αλλάξει μυαλά και αυτοί που έχουν μείνει πίσω δεν βοηθάνε...Οι δε φίλοι του οργανισμού απλωμένοι σε κερκίδες και forum έχουν μείνει προσκολλημένοι στην ωραία γεύση του παρελθόντος και αποδίδουν την κακιά πορεία της υγείας στο μάτι, στην τύχη, σε λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς...

Κλείνω με κάτι που είχα γράψει πριν 3 χρόνια.. 😎 

Ενδεχομένως οι μόνοι που να μπορούν να μας καταλάβουν, να είναι οι οπαδοί της Λέστερ που πριν μερικά χρόνια κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους… Σίγουρα δεν μπορούν να μας καταλάβουν οι οπαδοί της Λίβερπουλ, που κατέκτησαν το πρωτάθλημα μετά απο 35 χρόνια...Εσύ αποφασίζεις αν θα νιώθεις πιο κοντά στη Λέστερ ή πιο κοντά στη Λίβερπουλ...Ο ένας είναι επαρχιώτης και ο άλλος κοσμοπολίτης....Το πιο δύσκολο σε μία επιτυχία δεν είναι τόσο η διαχείριση και η συντήρηση της, όσο η διαχείριση του συναισθήματος που δημιουργεί αυτή η επιτυχία…